ظاهراً مایع ظرفشویی پریل کوچک قبلاً در سومر باستان شناخته شده بود. یکی از لوح های گلی، مربوط به 2500 سال قبل از میلاد مسیح، دستور العملی شبیه به فرآیند ساخت صابون را شرح می دهد: خاکستر چوب را با اضافه کردن چربی در آب می جوشانند. با این حال، در مورد استفاده از این محلول چیزی گفته نشده است.
در روم باستان، صابون قبلاً به عنوان یک شوینده استفاده می شد، همانطور که در تاریخ طبیعی پلینی بزرگ شناخته شده است. صابون در لاتین sapo نامیده می شد که از آنجا این کلمه وارد بسیاری از زبان های اروپایی مدرن شد.
اثرات شستشوی برخی سورفکتانت های مصنوعی در سال 1913 توسط A. Reichler، یک شیمیدان بلژیکی مورد توجه قرار گرفت.
اولین شوینده تجاری موجود با استفاده از این مشاهدات، مخلوط Nekal بود که در سال 1917 در آلمان فروخته شد تا کمبود صابون در جنگ جهانی اول را کاهش دهد. مواد شوینده مصنوعی عمدتاً قبل از جنگ جهانی دوم در صنعت استفاده می شد.
پس از آن، کارخانه های سوخت حمل و نقل هوایی ایالات متحده، که به محصولات غیرنظامی روی آورده بودند، به طور گسترده ای تترا پروپیلن مورد استفاده در مواد شوینده خانگی تولید کردند که باعث افزایش سریع استفاده داخلی در اواخر دهه 1940 شد.
در اواخر دهه 1960، شوینده های بیولوژیکی حاوی آنزیم هایی که پروتئین ها را تجزیه می کنند در ایالات متحده ظاهر شد.
در حال حاضر ورود مواد شوینده مصنوعی به محیط آبی به سطوح قابل توجهی رسیده است و از نظر اکولوژیکی جزء دسته‌های آلاینده محسوب می‌شوند.
محلول های سودا، خردل و مواد شوینده مصنوعی مجاز است. اثر شستشو در دمای آب 30-35 درجه سانتی گراد به شدت کاهش می یابد. برای شستشوی ظروف از روش های دستی و مکانیزه استفاده می شود. در مورد اول، شما به سه حمام شستشوی تودرتو نیاز دارید. حالت دستی مراحل زیر را دارد:
– از بین بردن بقایای غذا از ظروف غذاخوری با برس؛
– شستشو با مواد شوینده؛
– درمان با مواد ضد عفونی کننده؛
– شستشو با آب گرم جاری؛
– خشک کردن روی قفسه ها
