اروپای قرون وسطی و رنسانس در تاریخ هنر اروپا، مینا کاری اصفهان مینا در قرون وسطی از اهمیت بالایی برخوردار بود ، که از رومیان متأخر و سپس رومیان بیزانس آغاز شد، که شروع به استفاده از مینای کلوزونی به تقلید از منبت‌های نساجی سنگ‌های قیمتی کردند.
سبک مینای بیزانسی به طور گسترده توسط مردمان دوره مهاجرت شمال اروپا پذیرفته شد. سپس بیزانسی‌ها آزادانه‌تر از cloisonné برای خلق تصاویر استفاده کردند. این در اروپای غربی نیز کپی شده است.
فلزکاری موسان اغلب شامل پلاک‌های لعابی با بالاترین کیفیت در تکیه‌گاه‌ها و دیگر کارهای بزرگ زرگری بود. مینای لیموژ در لیموژ فرانسه، معروف ترین مرکز تولید مینای زجاجیه در اروپای غربی ساخته شد، اگرچه اسپانیا نیز معامله خوبی انجام داد.
لیموژ از قرن دوازدهم به بعد به خاطر میناهای شامپلوی معروف شد و در مقیاس وسیع تولید کرد و سپس (پس از یک دوره کاهش تولید) از قرن پانزدهم با تغییر به مینای نقاشی شده روی پلاک های فلزی مسطح، پیشتاز خود را حفظ کرد.
تکنیک champlevé به طور قابل توجهی ساده تر و به طور گسترده در دوره رومانسک انجام می شد. در هنر گوتیکبهترین کار در تکنیک های باس-تایل و روند -بوسه است، اما آثار شامپلوی ارزان تر همچنان در تعداد زیادی برای بازار گسترده تر تولید می شدند.
مینای نقاشی شده بیش از یک قرن در مد باقی ماند و در فرانسه به سبک پیچیده رنسانس و سبک مانریستی تبدیل شد که روی اشیایی مانند ظروف نمایشی بزرگ، میخ‌ها، جوهردان‌ها و در پرتره‌های کوچک دیده می‌شود.
پس از اینکه از مد افتاد، به عنوان رسانه ای برای مینیاتورهای پرتره ادامه یافت و به انگلستان و سایر کشورها گسترش یافت. این امر تا اوایل قرن 19 ادامه یافت.
یک مکتب روسی توسعه یافت که از این تکنیک بر روی اشیاء دیگر، مانند رنسانس، و برای قطعات مذهبی نسبتاً ارزان مانند صلیب ها و نمادهای کوچک استفاده می کرد.
